به نظر می‌رسد منازعات سران ناتو و دولت اوکراین از فاز پنهان وارد فاز آشکار شده است. صورت‌بندی این منازعه، کمی عجیب و در عین حال عبرت‌آموز است؛ این‌که آمریکا، کانادا، ترکیه و ۲۶ عضو اروپایی پیمان آتلانتیک شمالی تا قبل از وقوع جنگ اوکراین به کی‌یف تضمین می‌دادند اجازه تبدیل آن به کانونی از آتش و جنگ را نخواهند داد یا حتی اگر این اتفاق رخ دهد، به صورت تمام‌قد پشت سر اوکراینی‌ها خواهند ایستاد. در آن زمان زلنسکی تصور می‌کرد «پیوستن به ناتو» کف امتیازاتی است که ناتو به وی و همراهانش بابت ورود به میدان منازعه مستقیم با روس‌ها می‌دهد اما اکنون با گذشت ۱۷ ماه از جنگ اوکراین ادبیات کاخ سفید و اروپاییان به صورت محسوسی تغییر کرده است!

از ابتدا برای سران آمریکایی و اروپایی محرز بود در حین نبرد اوکراین نمی‌توان یک کشور را به عضویت ناتو پذیرفت زیرا در این صورت همه اعضای ناتو وفق ماده ۵ اساسنامه این سازمان (درباره دفاع جمعی اعضای ناتو از کشوری که وارد جنگ یا منازعه می‌شود)، ناچارند به سود کشور جنگ‌زده یا جنگ‌طلب وارد منازعه شوند. با این حال سران ناتو در خفا و آشکار به زلنسکی وعده دادند پرونده اوکراین با دیگر موارد مشابه تفاوت دارد! حتی دبیرکل ناتو در سفر به کی‌یف مدعی شد اوکراین به صورت ذاتی به ناتوتعلق دارد و سازوکارهای عضویت این کشور در پیمان ناتو توسط اعضا ارائه و عملیاتی خواهد شد.

اکنون جو بایدن، به مانند صدراعظم آلمان و رئیس‌جمهور فرانسه دست‌مریزاد جانانه‌ای را به زلنسکی بابت ماه‌ها بازی کورکورانه در زمین ناتو داده‌اند: عضویت در ناتو در زمان جنگ ممنوع! ماجرا به این نقطه ختم نمی‌شود. بر همگان مسجل است یکی از حداقلی‌ترین و مسلم‌ترین شروط مسکو برای انعقاد پیمان صلح پس از جنگ اوکراین، تعهد این کشور مبنی بر «بی‌طرفی در منازعات نظامی» و «عدم اقدام برای عضویت در ناتو» است. به عبارت گویاتر، مقامات آمریکایی و اروپایی صراحتا اعلام کرده‌اند چه در زمان جنگ و چه پس از صلح احتمالی در جنگ اوکراین، غربگرایان این کشور جنگ‌زده باید عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی را به فراموشی بسپارند.

حتی در آینده اوکراین نمی‌تواند به «شریک بااولویت ناتو» نیز تبدیل شود زیرا در این صورت، تعهد خود مبنی بر «بی‌طرفی در قبال منازعات نظامی» را زیر پا خواهد گذاشت. اظهارات صریح زلنسکی علیه بایدن و آمریکا، نقطه عطفی در جنگ اوکراین محسوب می‌شود! رئیس‌جمهور اوکراین دیگر ابایی ندارد از این‌که بدعهدی و تضمین‌گریزی کاخ سفید و آتلانتیکی‌ها را در برابر دوربین‌های تلویزیونی و رسانه‌های بین‌المللی فریاد بزند. او در بدترین زمان ممکن به خود آمده است!

شاید زلنسکی طی روزهای اخیر بارها به یاد ملاقات‌های پنهان خود با مقامات سیاسی و امنیتی آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلیس در ماه‌های منتهی به آغاز جنگ اوکراین افتاده است. زمانی که آنها اقداماتی مانند ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز کی‌یف در صورت جنگ و طی شدن سریع روند عضویت اوکراین در ناتو را گام‌هایی عملیاتی قلمداد کرده و به همین واسطه، رئیس‌جمهور ساده‌لوح این کشور را بازی دادند. زلنسکی الان دقیقا نمی‌داند باید از چه چیزی و چه کسی گلایه کند: از اتحادیه اروپایی، کاخ سفید یا ناتو! او با کمترین مطالعه می‌توانست متوجه بازی خطرناک آتلانتیکی‌ها با سرزمین و امنیت خود شود اما زرق و برق وعده‌های نسیه غرب را، به مصائب نقدی که بر سر کشورش آورد، ترجیح داد.

در همین حال، روزنامه اصلاح‌طلب هم میهن با ‌اشاره به عکس خوش و بش سران ناتو که در آن به زلنسکی بی‌اعتنایی می‌شود نوشت: زلنسکی به مراسم می‌رود ممکن است در این مهمانی چای و شیرینی و نوشیدنی تعارفش کنند، اجازه دهند اجرای موسیقی را ببیند و شاهد هنرنمایی موزون‌بازان جمع باشد و با شوق برایشان دست بزند و کل بکشد، اما موقع عضویت در ناتو، از مهمانی‌ بیرونش می‌کنند. در این اجلاس به زلنسکی تضمین می‌دهند اما کشورش را عضو خودشان نمی‌کنند. عکس در حاشیه اجلاس ناتو از زلنسکی گرفته شده و رسانه‌ها نام «کودک گمشده در نمایشگاه را برایش انتخاب کرده‌اند». این رسانه‌ها که امروز به مسخره کردن زلنسکی افتاده‌اند در حقیقت یکی از مقصران اصلی شروع و ادامه این جنگ بودند. به احتمال زیاد ولودیمیر در این لحظه زیر لب می‌گوید این چه روزگاری است که گرفتارش شده‌ام.